Cech Rzemiosł Spożywczych
Przemiany polityczne w latach 1980-81 dawały rzemieślnikom nowe nadzieje i nie przekreślał ich nawet stan wojenny. Od połowy lat osiemdziesiątych nastąpiło pewne ożywienie działalności gospodarczej. Na fali tych tendencji powstał w 1985 roku Cech Rzemiosł Spożywczych. Inicjatorami jego powołania byli: Feliks Adamski, Jerzy Buczek, Roman Kamecki, Jan Pochopień, Franciszek Staśto, Franciszek Strzemecki, Jan Zawodny. W swym założeniu cech miał skupiać branże piekarzy, cukierników, masarzy, wytwórców wód gazowanych, wafli i przetworów owocowych.
Pierwszym starszym cechu został Jan Pochopień mistrz piekarniczy i cukierniczy. Po śmierci Jana Pochopienia starszym cechu w 1989 roku został Zdzisław Trela, w 2009 roku cukiernik Jan Kwiatkowski, zaś w 2013 roku Grzegorz Krupa mistrz piekarski. W szczytowym okresie swej działalności Cech Rzemiosł Spożywczych liczył czterystu członków. Jednak z początkiem lat dziewięćdziesiątych w okresie transformacji ustrojowej i gospodarczej nastał czas ciężkiej próby dla rzemiosła. Zmalała ilość członków Cechu, a niektóre branże wręcz poznikały, jak wytwórcy wód gazowanych, wafli i przetworów owocowych.
Przed rzemiosłem spożywczym pojawiły się nowe wyzwania, polegające na dostosowaniu się do wolnego rynku i nowych zasad gospodarowania. W tej sytuacji jeśli cech chciał się utrzymać musiał zmienić zasady działania. Wymuszała to istna rewolucja technologiczna, nieznana poprzednim pokoleniom rzemieślników, która od początku lat dziewięćdziesiątych wkroczyła do Polski. Ale cech stawał się wbrew pozorom jeszcze bardziej potrzebny swej branży. Dzięki temu stanowi on rzeczywistą reprezentację piekarzy, cukierników, rzeźników i wędliniarzy, a zrzeszeni w nim członkowie zawsze mogą liczyć na jego pomoc.